غروبا وقتی که خورشید آفتاب و رنگ می زنه
Sunset, when the sun shines and gives its colors
غم تو جون می گیره باز دلمو چنگ می زنه
Your body is taken by grief and is heavy on your heart
ناله ی مرغ قفس تا توی گوشام می شینه
The cries of caged birds rings in my ears
مژه هام از باغ چشمام گل شبنم می چینه
My eyelashes take dew from the garden of my eyes
دل درمونده ی من چه بلاها کشیده
Oh my broken heart, what disaster have you gotten yourself into
از پریشونی و غم جون به لبهام رسیده
By anxiety and sadness, my soul has reached my lips
می خوام حرفی بزنم گریه امونم نمی ده
I want to say something, I certainly won't cry
می خوام حرفی بزنم گریه امونم نمی ده
I want to say something, I certainly won't cry
سوت و کور همه جا بی تو و تاریک شبا
Whistling and blind, without you everything is (like) dark nights
چی بگم قصه ی تنهایی نشسته رو لبام
What can I say ? The story of loneliness is on my lips
سرد و یخ بسته چو روزای زمستون دلم
Cold and icy closed like the days of the winters of my heart
به خدا خون دلم خون دلم خون دلم !
By God, i am heartbroken, heartbroken, heartbroken!
یه بهانه یه دو رنگی و فریبی که گذشت
An excuse, The two coloredness, and the deception that passed
یه امید و یه پناه و یه شکیبی که گذشت
A hope and a refuge and patience that passed
دیگه اون قصه ی غمها رو کی باور می کنه
Who will believe this story of sorrows?
قصه ی غصه هارو کی دیگه از سر می خونه
Who else will make up this story of their grief?
دل دیوونه ی من چه بلاها کشیده
Oh my crazy heart, what disaster have you gotten yourself into
از پریشونی و غم جون به لبهام رسیده
By anxiety and sadness, my soul has reached my lips
می خوام حرفی بزنم گریه امونم نمی ده
I want to say something, I certainly won't cry
می خوام حرفی بزنم گریه امونم نمی ده
I want to say something, I certainly won't cry
می خوام حرفی بزنم گریه امونم نمی ده
I want to say something, I certainly won't cry
می خوام حرفی بزنم گریه امونم نمی ده
I want to say something, I certainly won't cry