برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست
o preacher, heal yourself, what’s the fuss?
مرا فتاد دل از ره تو را چه افتادست
[Let’s say] I lost my heart, what was your loss?
میان او که خدا آفریده است از هیچ
In the heart of the one that God made of naught
دقیقهایست که هیچ آفریده نگشادست
Is a delicate essence no creature have ever thought
به کام تا نرساند مرا لبش چون نای
Till her lips grant me wishes like the reed flute [on her lips]
نصیحت همه عالم به گوش من بادست
All preaches of the world is but words in the wind to my ears
گدای کوی تو از هشت خلد مستغنیست
The beggars of your vicinity shun all eight1 heavens
اسیر عشق تو از هر دو عالم آزادست
The one chained by your love is the freest in heaven and hell
اگر چه مستی عشقم خراب کرد ولی
I’m wasted by the drink of love, but even so
اساس هستی من زان خراب آبادست
That lifesaving waste is the very essence of my life
دلا منال ز بیداد و جور یار که یار
O my heart! Stop whining about soulmate's tyranny and atrocity
تو را نصیب همین کرد و این از آن دادست
It is but fair, as that heavenly one gave you that share of life
برو فسانه مخوان و فسون مدم حافظ
O Hafez2!Stop citing fables and blowing me abracadabra!
کز این فسانه و افسون مرا بسی یادست
I’ve seen too many of these myths and spells before!