Δεν έκανα ταξίδια μακρινά
I didn’t go on long journeys
τα χρόνια μου είχαν ρίζες ήταν δέντρα
my years had taken up root and were trees
που τα `ντυσε με φύλλα η καρδιά
my heart was dressed with leaves
και τ’ άφησε ν’ ανθίζουν μες την πέτρα
and were left to bloom on the stone
Δεν έκανα ταξίδια μακρινά
I didn’t go on long journeys
οι άνθρωποι που αγάπησα ήταν δάση
the people who I loved were forests
οι φίλοι μου φεγγάρια ήταν νησιά
my friends were moons and seas
που δίψασε η καρδιά μου να τα ψάξει
my heart thirsted to find them
Το πιο μακρύ ταξίδι μου εσύ
My longest journey was you
η νύχτα εσύ το όνειρο της μέρας
you were the night, a daydream
μικρή πατρίδα σώμα μου κι αρχή
my small homeland, body, and beginning
η γη μου εσύ ανάσα μου κι αέρας
you were my earth, the air I breathe
Δεν έκανα ταξίδια μακρινά
I didn’t go on long journeys
ταξίδεψε η καρδιά κι αυτό μου φτάνει
my heart traveled and that was enough
σε όνειρα σ’ αισθήματα υγρά
in dreams in watery feelings
το μυστικό τον κόσμο ν’ ανασάνει
to breathe the secret of the world
Το πιο μακρύ ταξίδι μου εσύ
My longest journey was you
η νύχτα εσύ το όνειρο της μέρας
you were the night, a daydream
μικρή πατρίδα σώμα μου κι αρχή
my small homeland, body, and beginning
η γη μου εσύ ανάσα μου κι αέρας
you were my earth, the air I breathe