Translation of the song حس مبهم artist Googoosh

تو به این معصومی ، تشنه لب آرومی

You, so innocent, you crave tranquil lips

غرق عطر گلبرگ ، تو چه قدر خانومی

Hugged in scent of petals, what a lady you are

کودکانه غمگین ، بی بهانه شادی

Childishly sorrowful, happy without excuse

از سکوتت پیداست که پر از فریادی

Your silence shows you are so full of cries

همه هر روز اینجا از گلات رد میشن

Everyone here steps on your flowers

آدمای خوبم این روزا بد میشن

Good people too turn so bad these days

توی این دنیایی که برات زندونه

In this world, that is a prison to you

جای تو اینجا نیست جات توی گلدونه

Your place is not here, your place is in a flowerpot

غرورمو ببخش ، حضورمو ببخش

Forgive my arrogance, forgive my presence

منم یه عابرم ، عبورمو ببخش

I'm a pedestrian too, forgive my trespassing

تویی که اشک تو شبیه شبنمه

You whose tear looks like a dew

همیشه تو نگات یه حس مبهمه

In your glance, there's always a vague sense

همین لحظه ، همین ساعت ، همین امشب

This moment, this hour, tonight

که تاریکی همه شهرو به خواب برده

When darkness has put the city to sleep

یه سایه رو تن دیوار این کوچه است

There's a shadow on the body of this wall

تویی و یک سبد گل های پژمرده

You are, and a basket of withered flowers

همه دنیا به چشم تو همین کوچه است

The whole world in your eyes in this very street

هوای هر شبت یلدایی و سرده

Your mood is cold and that of Yalda every night

کجاست اون ناجی افسانه دیروز؟

Where is the savior of yesterday's legends?

جوونمرد محل ما چه نامرده، چه نامرده

Our street's hero is so coward, so coward

غرورمو ببخش ، حضورمو ببخش

Forgive my arrogance, forgive my presence

منم یه عابرم ، عبورمو ببخش

I'm a pedestrian too, forgive my trespassing

تویی که اشک تو شبیه شبنمه

You whose tear looks like a dew

همیشه تو نگات یه حس مبهمه

In your glance, there's always a vague sense

چه صبورانه تحمل می کنی، غفلت بی رحم ما رو دخترک

How patiently you endure, our cruel ignorance, little girl

ما داریم گلاتو آتیش میزنیم، تو داری با التماس میگی کمک کمک

We set fire to your flowers, you beg help! help!

غرورمو ببخش ، حضورمو ببخش

Forgive my arrogance, forgive my presence

منم یه عابرم ، عبورمو ببخش

I'm a pedestrian too, forgive my trespassing

تویی که اشک تو شبیه شبنمه

You whose tear looks like a dew

همیشه تو نگات یه حس مبهمه

In your glance, there's always a vague sense