Ik zag mijn vader achter glas
I saw my father behind glass
In witte tropenkleren
In white tropical clothes
Ik vroeg hem hoe het vroeger was
I asked him how it used to be earlier
Toen hij nog vrouwenjager was
When he was still a woman hunter
Zoals zovele tropenheren
Like so many tropical hosts
Onder de palmen van Soerabaja
Under the palms of Surabaya
De groene dreven van Bandoeng
The green drives of Bandoeng
De geur van de Djeroek Peroet
The smell of the Peruch Peroe
Maar hij zweeg
But he was silent
Zoals hij altijd had gezwegen
As he had always been silent
En hij zweeg voorgoed
And he was silent for good
Ik zag mijn moeder achter glas
I saw my mother behind glass
Als kleine witte vlinder
As a small white butterfly
Ik vroeg haar hoe het vroeger was
I asked her how it used to be earlier
Toen zij een jonge moeder was
When she was a young mother
Nog door geen angst gehinderd
Still not bothered by fear
Aan het strand van Soerabaja
On the beach of Surabaya
De koele tuinen van Bandoeng
The cool gardens of Bandoeng
Het geluid van de Perkoetoet
The sound of the Perkoetoet
Maar zij zweeg
But she was silent
Liever had ze niet gezwegen
She would not have kept quiet
Maar zij zweeg voorgoed
But she was silent for good
Ik zie mezelf achter glas
I saw myself behind glass
Als oude grijze jongen
As a old, grey man
Ik weet niet hoe het vroeger was
I don't know how it used to be
Toen ik nog pasgeboren was
When I was newborn.
Mijn leven onbezongen
My life unsung
Onder het bloed van Batavia
Under the blood of Batavia
De hongerdood van Tjideng
The starvation of Tjideng
Buigend in de jappengroet
Bending in the jap greeting
Waar mijn moeder zweeg
Where my mother was silent
Waar mijn vader zweeg
Where my father was silent
Omdat zij wel moesten zwijgen
Because they had to be silent
En sindsdien hebben gezwegen
And have been silent since then