Şenlik dağıldı bir acı yel kaldı bahçede yalnız
Festival is over, only a bitter breeze is left in the yard.
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız
That mahur symphony plays in the background; we cry together with Mujgan.
Gitti dostlar şölen bitti ne eski heyecan ne hız
Friends left, party is over, neither that old excitement nor that speed...
Yalnız kederli yalnızlığımız da sıralı sırasız
Only our mournful loneliness regardless of place and time...
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız
That mahur symphony plays in the background; we cry together with Mujgan.
Bir yangın ormanından püskürmüş genç fidanlardı
They were young saplings erupted from blazing woods.
Güneşten ışık yontarlardı sert adamlardı
They would sculpt light beams from sun, they were though guys.
Hoyrattı gülüşleri aydınlığı çalkalardı
Their laughter was coarse, would agitate the daylight.
Gittiler akşam olmadan ortalık karardı
They left, it got dark before it was even evening.
Bitmez sazların özlemi daha sonra daha sonra
Yearning of never ending instruments (saz)... later... later...
Sonranın bilinmezliği bir boyut katar ki onlara
Obscurity of later adds up such a dimension to them.
Simsiyah bir teselli olur belki kalanlara
Maybe it turns into coal-black consolation for the remaining folks.
Geceler uzar hazırlık sonbahara.
The nights get longer... preparation is for autumn.