Понекад желим да си дуга
Sometimes I wish you were a rainbow
што после кише свој вине лук.
that spreads its arch after the rain.
Понекад жалим што си туга
Sometimes I lament that you are a sorrow,
и ништа више до неми звук.
and nothing else but a mute sound.
Понекад сумњам да си нестао ти,
Sometimes I suspect that you've disappeared,
Понекад лебдиш собом мојом к'о дим,
sometimes you float through my room, like smoke.
Понекад мислим да си магла
Sometimes I think that you're fog
и сенка с којом ја сама бдим.
and a shadow that I am on watch with all alone.
Ти нечујно дођеш, чујем те ја,
You come with no sound, but I hear you,
невидљиво прођеш крај мога сна,
You invisibly pass by my dream,
заборављаш често да оставиш траг.
forgetting very often to leave your mark.
Ал' ипак живиш чак у лишћу којим ветар
But you still live in the leaves with which,
стари мој, засипа траг.
the wind covers the steps, my old.