دلم میسوزد از باغی که میسوزد
I feel sorry for the garden which is burning
نه دیداری نه بیداری
Not a visitor, not anyone awake
نه دستی از سر یاری
Not a caress out of friendship
مرا آشفته میدارد
Such a chaos
چنین آشفتهبازاری
Makes me confused
تمام عمر بستیم و شکستیم
We hoarded things, we broke things in our entire life
به جز بار پشیمانی نبستیم
We didn't pack anything but a load of regret
جوانی را سفر کردیم تا مرگ
We traveled from youth towards the death
نفهمیدیم به دنبال چه هستیم
We didn't get to know what we were looking for
جوانی را سفر کردیم تا مرگ
We traveled from youth towards the death
نفهمیدیم به دنبال چه هستیم
We didn't get to know what we were looking for
عجب آشفتهبازاریست دنیا
The world is such a chaos
عجب بیهوده تکراریست دنیا
The world is such a pointless repetition
چه رنجی از محبتها کشیدیم
How we suffered from kindness
برهنهپا به تیغستان دویدیم
We ran barefoot towards the thorn-meadow
نگاه آشنا در این همه چشم
(We didn't see) a friendly glance among all these eyes
ندیدیم و ندیدیم و ندیدیم
We didn't see, we didn't see, we didn't see
سبکباران ساحلها ندیدند
The unburdened on the beach didn't see
به دوش خستگان باریست دنیا
The world is such a burden on the shoulders of the weary
مرا در موج حسرتها رها کرد
It abandoned me in the waves of regret
عجب یار وفاداریست دنیا
The world is such a faithful companion!
عجب آشفتهبازاریست دنیا
The world is such a chaos
عجب بیهوده تکراریست دنیا
The world is such a pointless repetition
میان آنچه باید باشد و نیست
Between what should have existed but does not
عجب فرسودهدیواریست دنیا
The world is such an old wall
عجب خواب پریشانیست دنیا
The world is such a terrible nightmare
عجب یار وفاداریست دنیا
The world is such a faithful companion
عجب دریای طوفانیست دنیا
The world is such a stormy ocean
عجب آشفتهبازاریست دنیا
The world is such a chaos
عجب یار وفاداریست دنیا
The world is such a faithful companion
عجب دریای طوفانیست دنیا
The world is such a stormy ocean