ای پرندهی مهاجر، ای پُر از شهوتِ رفتن
O migratory bird, O you full of the desire of going
فاصله قدِ یه دنیاست، بین دنیای تو با من
The distance is as much as a world, between your world and mine
تو رفیق شاپرکها، من تو فکر گَلَّمونم
You're a friend of moths, I'm thinking of our herd
تو پِی عطر گل سرخ، من حریص بوی نونم
You're seeking the rose perfume, I'm eager of the smell of bread
دنیای تو بینهایت، همهجاش مهمونی نور
Your world's infinite, all over it, the feast of light
دنیای من یه کف دست روی سقف سرد یک گور
My world's palm of a hand, on the cold roof of a grave
من دارم تو آدمکها میمیرم، تو برام از پریا قصه میگی
I'm dying among the dummies, you're telling me stories of fairies
من توی پیلهی وحشت میپوسم، برام از خنده چرا قصه میگی؟
I'm rotting in the cocoon of terror, why are you telling me a story of laughter?
کوچهپسکوچهی خاکی، در و دیوار شکسته
Dirt backstreets, broken wall, and doors
آدمای روستایی، با پاهای پینه بسته
Rural people, their feet full of callus
پیش تو یه عکس تازه است واسه آلبوم قدیمی
In your eyes, it's a new photo for the old album
یا شنیدن یه قصه است از یه عاشق قدیمی
Or is just hearing a story from an old lover
برای من زندگی اینه، پُر وسوسه، پر غم
For me, this is life, full of temptation, full of sadness
یا مثل نفس کشیدن، پر لذتِ دمادم
Or like breathing, filled with the moment by moment joy
ای پرندهی مهاجر، ای همه شوق پریدن
O migratory bird, O all the enthusiasm of flying
خستگی یه کولهباره روی رِخوتِ تن من
Fatigue is a knapsack, on the sluggishness of my body
مثل یک پلنگ زخمی پر وحشتِ نگاهم
I'm like a wounded leopard, full of fear of looks
میمیرم، اما هنوزم دنبال یه جونپناهم
I'm going to die, but still, looking for shelter
نباید مثل یه سایه زیر پاها زنده باشیم
We shouldn't be like a shadow, living under the feet
مثل چتر خورشید باید روی برج دنیا واشیم
Should be Like the sun's umbrella, open on the world's tower