برای گفتن من، شعر هم به گِل مانده
To describe me, poetry also got stuck in the mud1
نمانده عمری و نمانده عمری و
Not much left of life and, not much left of life and,
صدها سخن به دل مانده
Still, hundreds of words2 in the heart
صدا، صدا که مرهم فریاد بود زخمِ مرا
The voice, the voice which was a scream balm to my wound
به پیش دردِ عظیمِ دلم خِجل مانده
Is embarrassed3 when facing the great pain of my heart
از دست عزیزان چه بگویم؟ گِلهای نیست
What to say about the loved ones, no complaint
گَر هم گلهای هست دگر حوصلهای نیست
Even if there is one, no more mood to entertain it
سرگرم به خود زخم زدن در همه عمرم
I'm busy just hurting myself, the whole life of mine
هر لحظه، هر لحظه جز این
Each moment, each moment, other than that,
دست مرا مَشغلهای نیست
I4 have nothing else to do
از دست عزیزان چه بگویم؟ گِلهای نیست
What to say about the loved ones, no complaint
گَر هم گلهای هست دگر حوصلهای نیست
Even if there is one, no more mood to entertain it
حوصلهای نیست
No more mood to entertain it
حوصلهای نیست
No more mood to entertain it
سرگرم به خود، زخم زدن، در همه عمرم
I'm busy just hurting myself, the whole life of mine
هر لحظه جز این دست مرا مَشغلهای نیست
Each moment, each moment, other than that, I have nothing else to do
دیریست که از خانه خرابان جهانم
I've been one of the world's most miserable ones5 for some time now,
بر سقفِ فروریختهام چِلچلهای نیست
On the collapsed roof of my house, there's no more swallow
چِلچلهای نیست
There's no more swallow
در حسرت دیدار تو آوارهترینم
Longing to meet you, I'm the most stray one
هرچند که تا منزل تو فاصلهای نیست
Although it's not far from your home
فاصلهای نیست
Not far from your home
روبهروی تو کیام من؟ یه اسیر سَرسُپرده
Who am I, in front of you? A surrendered captive.
چهرهی تَکیدهای که، تو غبار ِآینه مرده
A gaunt face, dead in the dust of mirror
من برای تو چی هستم؟ کوهِ تنهای تحمل
What am I for you? The Lonely mountain of tolerance
بین ما پل عذابه، من ِخسته، پایهی پُل
Between us, there's the torment bridge, and I the weary, is its base
ای که نزدیکی مثلِ من، به من، اما خیلی دوری
O you that are so close to me, but also too far away!
خوب نگام کن تا ببینی چهرهی درد و صبوری
Take a good look at me, so you can see the face of pain and patience!
کاشکی میشد تو بدونی من برای تو چی هستم
I wish you could know! What I am for you,
از تو بیش از همه دنیا، از خودم، بیش از تو خستهام
I'm sick 'n tired of you, more than the whole world, I'm sick 'n tired of myself, more than you
ببین که خستهام غرور سنگام، اما شکستهام
Look, that I'm tired! the ego of a rock, but I'm broken
کاشکی از عصای دستم، یا که از پُشت شکستهام
I wish, from the cane in my hand, or my crooked back,
تو بخونی! تو بدونی! از خودم بیش از تو خستهام
You could read! you could know! that more than you, I'm tired of myself
ببین که خستهام! تنها غروره، عصای دستم
Look, that I'm tired! Only the ego is the cane in my hand
از عذاب با تو بودن، در سکوت خود خرابم
Of the agony of being with you, I'm destroyed in my silence too
نه صبورم و نه عاشق..
I'm neither patient nor in love...
من تجسم عذابم
I am the visualization of the torment
تو سراپا بیخیالی؛ من همه تحمل درد
You are all, not caring at all, I'm all bearing all the pain
تو نفهمیدی چه دردی، زانوی خستهمو تا کرد
You never know, which pain, bent the tired knee of mine
زیر بار ِبا تو بودن، یه ستونِ نیمهجونم
Under the pressure of being with you, I'm a half-dead pillar
این که اسمش زندگی نیست
This is not called life,
جون به لبهام میرسونم
I'm just pushing myself towards getting world-weary
هیچی جز شِعر شکستن، قصهی فردای من نیست
The story of my tomorrow would be nothing but the poem of breaking
این ترانهی زواله، این صدا، صدای من نیست
This is the song of decay, this voice, isn't my voice
ببین که خستم! تنها غروره، عصای دستم
Look, that I'm tired! Only the ego is, the cane in my hand
کاشکی میشد تو بدونی!
I wish you could know!
من برای تو چی هستم
What I am for you,
از تو بیش از همه دنیا
I'm sick 'n tired of you, more than the whole world,
از خودم، بیش از تو خستهام
I'm sick 'n tired of myself, more than you
ببین که خستهام
Look, that I'm tired!
غرور سنگام
The ego of a rock,
اما شکستهام
But I'm broken
از عذاب با تو بودن، یه ستون نیمهجونم
Under the pressure of being with you, I'm a half-dead pillar
این که اسمش زندگی نیست
This is not called life,
جون به لبهام میرسونم
I'm just pushing myself towards getting world-weary
تو سراپا بیخیالی
You are all, not caring at all,
من همه، تحمل درد
I'm all bearing all the pain,
تو نفهمیدی چه دردی
You never know, which pain,
زانوی خستهمو تا کرد
Bent the tired knee of mine.