που λέγαμε θα ζει για πάντα,
that we thought would live forever
που από εξαίρεση θα γίνουμε κανόνας
we'll be the rule and not the exception
μ' ένα απλό αντίο
with a mere goodbye
πως βρήκε ευκαιρία ο χειμώνας
the winter got the opportunity
και στο στήθος μου τρυπώνει
to nest inside my chest
και ξαφνικά γίναμε δύο
and suddenly we're two again
Με ποιο δικαίωμα την πόρτα κλείνεις
Who gives you the right to close the door?
με ποιο δικαίωμα μόνο μ' αφήνεις
Who gives you the right to leave me alone?
μετά απ' όλα αυτά που έκανα για σένα
After all I've done for you
σαν το μπλουζάκι με πετάς στα λερωμένα
you're throwing me in the dirty laundry like a shirt
Σαν τον καπνό απ' τα τσιγάρα τα μισοσβησμένα
like the smoke in unfinished cigarettes
με ποιο δικαίωμα να ζεις χωρίς εμένα
Who gives you the right to live without me?
που τώρα πρέπει
from now on
στο πεζοδρόμιο απέναντι αν σε δω
I'll have to ignore you
να σ΄ αγνοήσω
if I see you across the street
εμείς, δυο άνθρωποι
two people who
που χάραξαν στο δρόμο μια πορεία
paved a path
που τώρα πρέπει
now I have to remove
τ' όνομά σου απ το θυροτηλέφωνο να σβήσω
your name from the door-bell
τι ειρωνεία, τι ειρωνεία
what an irony, what an irony!