Είναι τα μάτια σου ένας διάδρομος παλιος,
Your eyes are an old corridor
δάκρυα πνιγμένα ξεφλουδίζουνε τους τοίχους,
The walls are peeling by the drown tears
που ένας ένοικος, αθόρυβος, κρυφός,
Where a mute and hidden tenant
αντί συνθήματα ζωγράφισε με στίχους
Draw some lyrics instead of slogans
και μέσα υπάρχουν τα σκαλιά που οδηγούν,
And there are stairs in there that lead
σε ένα υπόγειο με παιχνίδια χαλασμένα,
To a basement full of broken toys
όσα οι άνθρωποι βαριούνται και ξεχνούν
That people are bored of and they forget them
μετά τη χρήση τα φορτώνουνε σε σένα
And after using them they give them to you
Μου λες τα μάτια σου να μη τα αγαπώ,
You are telling me not to love your eyes
και να μη πάψω να πιστεύω στα δικά μου.
And not to stop believing in mine
Μα αυτά τα μάτια όπου στα χαθώ και όπου βρεθώ,
But these eyes are everywhere
τα έχω πίσω μοπυ και μέσα και μπροστά μου
Wherever i go
Μέσα στην ίριδα ανάβει μια φωτιά
There is a fire in the iris
που κάθε αστεγο και άνεργο ζεσταίνει
That warms every homeless and jobless person
που η καλοσύνη τους απλώνει σαν λαδιά
Whose kinness is spread like a oil spot
να μαλακώσει μιαν ανάγκη πετρωμένη…
In order to make softer a petrified need
Σ’αυτά τα μάτι αδεν υπάρχει λογική,
But there is no logic onto these eyes
όσο βαθιά και αν τα κοιτάζω με αγαπούνε
They still love me no matter how deep I look
της ιστοριάς πυρπολούν τη φυλακή
The set on fire the jail of history
στα παραμύθια και στα αστέρια να με βρούνε
Trying to find me in fairytales and stars
Μου λες τα μάτια σου να μη τα αγαπώ,
You are telling me not to love your eyes
και να μη πάψω να πιστεύω στα δικά μου.
And not to stop believing in mine
Μα αυτά τα μάτια όπου στα χαθώ και όπου βρεθώ,
But these eyes are everywhere
τα έχω πίσω μοπυ και μέσα και μπροστά μου
Wherever i go