Παράθυρα που κούρασε η θέα
Windows with a tiresome view
και δεν μπορούν ν’ αλλάξουν περιβάλλον,
Thus they cannot change their scenery,
στη Νίκαια, στο Μετς, στην Καλλιθέα,
At Nikaia, Mets, Kallithea
παράθυρα που κούρασε η θέα.
Windows with a tiresome view
Τα κτίζουν ένα ένα τα καημένα,
They build them one by one, poor them,
στων τοίχων τα πλευρά και των μετάλλων,
On the edges of walls and metals,
άνθρωποι σαν εσένα, σαν εμένα,
People just like you and me
τα κτίζουν ένα ένα τα καημένα.
They build them one by one, poor them,
Τραγούδι μου που τόσοι κατοικούνε
Song of myself, home of many
γιατί αρχίζεις έτσι, λυπημένα,
Why do you start grim like this,
ποιος, τάχα, να σε χρέωσε σ’ εμένα,
Who even charged me with you,
και πίσω από την πλάτη μου γελούνε
And they're laughing behind my back
ένοικοι, εργολάβοι, θυρωροί.
Tenants, builders , doormen.
Οι ένοικοι κρεμάνε τις κουρτίνες
The tenants hang the curtains
να κρύψουν, τι στ’ αλήθεια κι από ποιονε,
To hide what exactly and from whom
όλοι το ίδιο γδύνονται και τρώνε
They all get undressed and eat the same
και χάνονται στου καναπέ τις δίνες.
And get lost in the sofas' vortexes.
Παράθυρα που κούρασε η θέα
Windows with a tiresome view
και δεν μπορούν ν’ αλλάξουν περιβάλλον,
Thus they cannot change their scenery,
στη Νίκαια, στο Μετς, στην Καλλιθέα,
At Nikaia, Mets, Kallithea
παράθυρα που κούρασε η θέα.
Windows with a tiresome view
Τραγούδι μου που τόσοι κατοικούνε
Song of myself, home of many
γιατί αρχίζεις έτσι, λυπημένα,
Why do you start grim like this,
ποιος, τάχα, να σε χρέωσε σ’ εμένα,
Who even charged me with you,
και πίσω από την πλάτη μου γελούνε
And they're laughing behind my back
ένοικοι, εργολάβοι, θυρωροί.
Tenants, builders , doormen.
Τραγούδι μου που τόσοι κατοικούνε
Song of myself, home of many
γιατί να τελειώνεις λυπημένα,
Why do you end grim like this,
ποιος, τάχα, να σε χρέωσε σ’ εμένα,
Who even charged me with you,
και πίσω από την πλάτη μου γελούνε
And they're laughing behind my back
ένοικοι, εργολάβοι, θυρωροί.
Tenants, builders , doormen.