Κι ακόμα δεν μπόρεσα να καταλάβω
And I still couldn’t understand
πώς μπορεί να πεθάνει μια γυναίκα
how can die a woman
που αγαπιέται.
that is loved.
Έχει στον κήπο μου μια μυγδαλιά φυτρώσει
It has sprouted in my garden an almond tree
κι είν' έτσι τρυφερή που μόλις ανασαίνει•
and thus it’s tender that it barely breaths;
μα η κάθε μέρα, η κάθε αυγή τηνε μαραίνει
but each day, each dawn withers it
και τη χαρά του ανθού της δε θα μου δώσει.
and it won’t give me the pleasure of its flower.
Κι αλοίμονό μου! εγώ της έχω αγάπη τόση...
And alas! I have so much love for it…
Κάθε πρωί κοντά της πάω και γονατίζω
Every morning I go close to it and I kneel
και με νεράκι και με δάκρυα την ποτίζω
and with water and tears I water it
τη μυγδαλιά που 'χει στον κήπο μου φυτρώσει.
the almond tree that it has sprouted in my garden.
Αχ, της ζωούλας της το ψέμα θα τελειώσει•
Oh, the lie of its life will end;
όσα δεν έχουν πέσει, θα της πέσουν φύλλα
all the leaves that haven’t fallen, they’ll fall down
και τα κλαράκια της θε ν' απομείνουν ξύλα.
and its branches will remain bare woods.
Την άνοιξη του ανθού της δε θα μου δώσει
It won’t give me the spring of its flower
Κι όμως εγώ ο φτωχός της είχ' αγάπη τόση...
But I, the poor man, I had so much love for it…