Κι αν έσβησε σαν ίσκιος τ’ όνειρό μου,
And if it was erased like a shadow my dream,
κι αν έχασα για πάντα τη χαρά,
and if Ι lost happiness forever,
κι αν σέρνομαι στ’ ακάθαρτα του δρόμου,
and if I am dragged in the street's dirt,
πουλάκι με σπασμένα τα φτερά•
little bird with broken wings
Κι αν έχει, πριν ανοίξει, το λουλούδι
And if it has, before it blossomed, the flower
στον κήπο της καρδιάς μου μαραθεί,
in the garden of my heart, withered,
το λεύτερο που εσκέφτηκα τραγούδι
the free song that I thought of
κι αν ξέρω πως ποτέ δε θα ειπωθεί•
and if I know that it will never be told
κι αν έθαψα την ίδια τη ζωή μου
and if I buried my life
βαθιά μέσα στον πόνο που πονώ -
deep inside the pain which I live-
καθάρια πώς ταράζεται η ψυχή μου
with what clarity my soul trembles
σα βλέπω το μεγάλο ουρανό,
when I look at the great sky,
η θάλασσα σαν έρχεται μεγάλη,
the sea as she arrives grand,
και ογραίνοντας την άμμο το πρωί,
and wetting the sand in the morning,
μου λέει για κάποιο γνώριμο ακρογιάλι,
she speaks to me of some familiar shore,
μου λέει για κάποια που ’ζησα ζωή!
she speaks to me of some life that I lived!