Ήτανε δύσκολοι καιροί κι εμείς ξεπετασάρια
They were tough times and we like young birds on their first journey
βάναμε λιθάρια σ’ όνειρο γλυκό,
were placing stones on a sweet dream,
φοβόσουν τ’ άστρο του νοτιά κι ερχόσουν στο πλευρό μου
you were afraid of the southern star and you were coming by my side
γέλουνα στον τρόμο σου τον παιδικό.
I was laughing at your childish fear.
Κινήσανε να φύγουνε καράβια οι ταξιδιάροι
They set to depart on ships the travelers
κι έχει το φεγγάρι μύριες ευωδιές,
and the moon has a thousand fragrances,
ο κόσμος έχει ομορφιά κι η ομορφιά έχει θλίψη
the world has beauty and beauty has sorrow
κι ας την έχει κρύψει σε φτωχές καρδιές.
even if she [beauty] has hidden it in poor hearts.
Τώρα που ανοίξαν οι καιροί γίνηκες χελιδόνι
Now that the skies have opened you became a swallow
κι η καρδιά μου λιώνει στη στερνή ματιά
and my heart melts at the final look
Μέσα σε πλάνες αγκαλιές τις νύχτες που κοιμάσαι
In deceitful embraces at nights where you sleep
πια δεν το φοβάσαι τ’ άστρο του νοτιά.
you are not afraid anymore of the southern star.