Η σκέψη μου νοσταλγικά ενυχτώθη
My thought was nostalgically overtaken by the night
στον κήπο, στη λιμνούλα ή σέρα,
in the garden, the pond or the conservatory,
Που εσβήνανε τριαντάφυλλα σαν πόθοι,
where roses were fading like the desires,
κι επέθαινε στα τζάμια πάνω η μέρα.
and the day dying on the glass sheets
Έτσι προχθές ήταν γλυκιά η εσπέρα...
Sweet like this was the eventide ereyesterday...
Ένας καημός που ακόμα δεν εδόθη
An anguish still not attained
γινόταν άστρο, σύννεφο από πέρα
was becoming a star, a cloud afar
Μεγάλωνε ίδιο σάβανο που κλώθει
it grew same as a shroud weaved
με μοχθηρή σπουδή μοίρα-μητέρα.
by mother-fate with vicious scrutiny
Έτσι προχθές ήταν γλυκιά η εσπέρα...
Sweet like this was the eventide ereyesterday...
Όταν το δέος μου αξήγητον απλώθη,
Just when my awe was inexplicably spread.
το στερνό ρόδο θα 'χανεν η σέρα
the conservatory was about to lose its last rose
Και η λίμνη με νεκρόφυλλα εστρώθη.
and the pond was covered by dead leaves
Τ' άστρα ζυγώνανε, καημοί από πέρα.
the stars were closing in, anguishes from afar
Έτσι προχθές ήταν γλυκιά η εσπέρα...
Sweet like this was the eventide ereyesterday...