Μεσοπέλαγα αρμενίζω κι έχω πλώρα τον καημό
I'm sailing in the midst of the sea having sorrow as my bow
κι έχω την αγάπη πρίμα κι άλμπουρο τον χωρισμό
having love as my forecastle having split as my mast.
Θάλασσα, μη με διώχνεις μακριά
O thou sea, do not pull me away
Χωρισμέ, μου ματώνεις την καρδιά
o thou separation you've made my heart bleed
Την κορφή του Ψηλορείτη με παράπονο θωρώ
The top of the mountain of Psiloritis grievously i gaze
και με δάκρυα απ’ την Κρήτη φεύγω κι αποχαιρετώ
with tears in my eyes i'm leaving Crete behing, fair well
Θάλασσα, μ’ εξορίζεις μακριά
O thou sea, you're exiling me far away
Χωρισμέ, μου `χεις κάψει την καρδιά
o thou separation, you've burnt my heart.
Μαύρη μοίρα το `χει γράψει, να μακραίνω, να χαθώ
A curse of fate orders me always to head off
και να ζω μακριά απ’ την Κρήτη κι από κείνη π’ αγαπώ
living far away from Crete and the one i love
Θάλασσα, μη με διώχνεις μακριά
O thou sea, you're exiling me far away
Χωρισμέ, μου `χεις κάψει την καρδιά
o thou separation, you've burnt my heart.