به شوق خلوتی دگر که رو به راه کرده ای
Desiring solitude again, you arranged it
تمام هستی مرا شکنجه گاه کرده ای
You made my entire existence a place of torture
محلمان به یُمن رفتن تو رو سپید شد
Our place became white thanks to your leaving
لباس اهل خانه را ولی سیاه کرده ای
But you made the household clothes black
چه روزها که از غمت به شکوِه لب گشوده ام
So many days that I opened my lips to complain about your sorrows
و نا اُمید گفته ام که اشتباه کرده ای
And I hopelessly said that you made a mistake
چه بارها که گفته ام به قاب عکس کهنه ات
So many times I said to your old picture frame
دل مرا شکسته ای ببین گناه کرده ای
You broke my heart, look at the crime you did
محلمان به یُمن رفتن تو رو سپید شد
Our place became white thanks to your leaving
لباس اهل خانه را ولی سیاه کرده ای
But you made the household clothes black
چه بارها که گفته ام به قاب عکس کهنه ات
So many times I said to your old picture frame
دل مرا شکسته ای ببین گناه کرده ای
You broke my heart, look at the crime you did
ولی تو باز بی صدا درون قاب عکس خود
But you are still speechless in that picture frame
فقط سکوت کرده ای..فقط نگاه کرده ای
You just kept silent... you just watched