چه دانستم که این سودا مرا زین سان کند مجنون
How could I know that this longing would drive me so crazy;
دلم را دوزخی سازد دو چشمم را کند جیحون
That it would make my heart a prison, and my eyes a river?
چه دانستم که سیلابی مرا ناگاه برباید
How know tears like a flash flood would carry me away,
چو کشتی ام دراندازد میان قلزم پرخون
And hurl me like a boat into a vast sea of blood?
زند موجی بر آن کشتی که تخته تخته بشکافد
That waves would beat and split this boat board by board,
که هر تخته فروریزد ز گردشهای گوناگون
Until each board twists away from all the many tortures?
نهنگی هم برآرد سر خورد آن آب دریا را
That the sea-monster would raise its head- and swallow the sea;
چنان دریای بیپایان شود بیآب چون هامون
That such an immense sea would go dry like a desert plain?
چو این تبدیلها آمد نه هامون ماند و نه دریا
That the devouring sea-monster would then split this plain,
چه دانم من دگر چون شد که چون غرق است در بیچون
And suddenly pull me down into a pit, like Qarun, in wrath?