1. Τα κάλλ(ε)α σ’ φως εφώταξαν κι ο ήλ(ι)ον επιάστεν
1. Your beauties shone and the sun was eclipsed,
και τ’ άστρον το εξίαστρον, αρ έρθεν κ’ εντροπ(ε)άστεν.
the brilliant star was ashamed.
2. Η ψη μ’ απέσ’ ’ς σ έναν καμίν’, βρουλίζ’ κι αναστενάζει,
2. My soul in the fiery flame, burns and sighs,
μα(σ)χαίρ’ να παιρτς και κοφτς ατεν, σεβτάν παστάν θα στάζει.
with a knife to cut it, all love will drip.
3. Θεέ μ’ αΐκ’σσαν έμορφον, π’ ελέπ’ ατεν λιγούται
3. My God, so beautiful, whoever sees her faintly,
και ‘ς σην καρδίαν ατ’ απέσ’, σεβντά γνώθ’ να καρφούται.
and in his heart, he feels that love is being nailed.