Και το τακάτ ντ’ έχω απές σην ψυ μ’ μανίτσα μ’
The endurance I have inside my soul mommy
Κ’ εν έναν κουρτάν1 επέμνεν, ώϊ! ναϊλλοί τ’ εμόν τη μάνναν,
one sip of it has left, woe my mother
Κ’ εκεί γâνασεύ ’με ο χάροντας μανίτσα μ’
In this place Charos approached me, mommy
Κ’εν ατός’κι θέλ να παίρ’ μεν, ώϊ ναϊλλοί τ’εμόν τη μάνναν,
An he didn't want to take me, woe my mother
Και λέει με κι’ αλλα χρόνä θα ζεις μανίτσα μ’
and he told me, I will live many years, mommy,
Κ’ εν’ γραφτό ασ’ σην μοίραν, ώϊ ναϊλλοί τ’ εμόν τη μάνναν,
and is written by fate, woe my mother.
Και τον κόσμον να χαρεντερίζ’ μανίτσα μ’
You give joy to people, mommy.
Κ’ εν η λάλια σ’ με τη λύραν, ώϊ ναϊλλοί τ’ εμόν τη μάνναν,
Your voice with kemence, woe my mother.
Εσύ τραγωδείς για τη σεβντάν μανίτσα μ’
You sing about love, mommy.
Και χαράντας καημούς πόνâ, ώϊ ναϊλλοί τ’ εμόν τη μάνναν,
And weddings, yearnings, pains, woe my mother.
κ’ εν εφτάς τ’ ανθρώπ’ς να μή εγροικούν μανίτσα μ’
And you help people to not understandmommy,
Και πως δäβαιν’νε τα χρόνâ, ώϊ ναϊλλοί τ’ εμόν τη μάνναν,
how the years are passing, woe my mother.
Κι’ εν εμένανε γâνασεψέν μανίτσα μ’
He didn't approach for me, mommy
Κ’ εν άλλον (εσ)έγκεν νισάν(ι), ώϊ ναϊλλοί τ’ εμόν τη μάνναν
other man had pointed, woe my mother.
Και το ενενήντα χορτοθέρ’,2 μανίτσα μ’
And in July 1990, mommy
κ’ εν επαίρνεν το πασά μιν, ώϊ ναϊλλοί τ’ εμόν τη μάνναν
and he took my brother, woe my mother