Bu bir itiraftır,
This is an admission
Evinde piyano olan tertemiz Ermenileri
The Armeninans who had piano in their homes
Erivan'a gönderdik
We've sent 'em to Yerevan
Komşumuza hain dedik, onlar bizdendi
We called them traitor, they were with us
Onlar bizim yemeğimizi yerdi, biz onlarınkini
They have eaten our food, and we've eaten their foods
Komşumuz Rumları, dostumuz canımız bildiğimiz Rumları
Our neighbor Greeks, whom we have called friend
Atina'ya gönderdik, onlar bizim dilimizi bilirdi, biz onlarınkini
We've sent 'em to Athens, they have known our language, we have known theirs
Kız alıp verirdik, hiç de gocunmazdık
We marry with their girls, they marry with our girls,
Geri dönün desem de artık gelmezler, bilirim
Even if I say come back, they won't I know
Sanatçı, artist Ermeni dostlarım geri dönsün isterim, onlar hain değil
I want my artist Armenian friends to come back, they are not traitor
Canımızdan öte can bildiğimiz, sohbetine doyum olmayan o dostluklara ne oldu
Whom we called friend, fellow, what happened to our friendship
Tekrar dost olamaz mıyız, sohbet tekrar filizlenmez mi?
Shan't we be friends once more, shan't our friendship grow up once more?
Gelin evlerinize, kasabanıza, biz dost idik, ne olur bu böyle gitmesin
Come to your homes, towns back, we were friends once more, please this must not be ended like this
Limon kokulu antalya'da, okaliptus kokulu sokaklarda dostluklar vardı
In lemon-smelled antalya, in eucalyptus-smelled streets there were friendship
Sonra o dostluklar tek tek bitti, biz onlara, onlar bize düşman kesildi
Afterwards those friendships end one by one, we turned into foe, they turned into foe