Είδα μέσα στη βουή
I saw in the crowd
τη παλιά μου αγάπη
my old love
τόσες θύελλες εκεί,
so many storms (were) there,
τόσες πυρκαγιές.
so many fires.
Πώς να κλείσει η πληγή,
How can the wound close,
πώς να βγει τ’ αγκάθι;
how can the thorn come out?
Γιατί βρήκαμε, γιατί
Why did we find, why
τόσες αφορμές;
so many excuses?
Θα ‘μαι πάντα εδώ
I’ll always be here
να φυλάω αυτά που πέταξες,
guarding all the things you threw away,
δε σε συγχωρώ
I don’t forgive you
για όλες τις φωτιές που ξέχασες.
for all the fires you forgot.
Θα ‘μαι πάντα εδώ
I’ll always be here
όσα χρόνια κι αν περάσανε
in spite the years which have passed
δε μας συγχωρώ
I don’t forgive us
από φόβο χάσαμε.
we lost out of fear.
Στον υπόγειο σταθμό
At the subway station
μια οφθαλμαπάτη,
a delusion,
μες στο πλήθος το βουβό
in the silent crowd
χάθηκε κι αυτή.
that got lost as well.
Δεν το καταλάβαμε
We didn’t realize
πόσο αργεί η αγάπη
how love is late (to come)
να δούμε δεν προλάβαμε
we weren’t able to see
το τέλος μας αρχή.
our end as it was coming.
Θα ‘μαι πάντα εδώ
I’ll always be here
να φυλάω αυτά που πέταξες,
guarding all the things you threw away,
δε σε συγχωρώ
I don’t forgive you
για όλες τις φωτιές που ξέχασες.
for all the fires you forgot.
Θα ‘μαι πάντα εδώ
I’ll always be here
όσα χρόνια κι αν περάσανε
in spite the years which have passed
δε μας συγχωρώ
I don’t forgive us
από φόβο χάσαμε.
we lost out of fear.