Έρωτας τάχα να ’ν’ αυτό
Could it be love
που έτσι με κάνει να ποθώ
that makes me long for
τη συντροφιά σου,
your company,
που σαν βραδιάζει, τριγυρνώ
that, when the night comes, I wonder around
τα φωτισμένα για να δω
to see your lit-up
Έρωτας να ’ναι η σιωπή
Could the silence be love
που όταν σε βλέπω, μου το κλει
that when I see you, shuts
σφιχτά το στόμα,
my mouth tight
που κι όταν μείνω μοναχή,
that even when I'm alone,
στέκω βουβή κι εκστατική
I stand in silence and ecstasy
ώρες ακόμα;
for hours more?
Έρωτας να ’ναι ή συμφορά,
Could the woes be love
με κάποιου αγγέλου τα φτερά
wearing some angel's
κι έρχετ’ ακόμη μια φορά
that comes once again
με τέτοια δώρα τρυφερά
to seduce me with
να με πλανέσει;
loving gifts?
Μα ό,τι και να ’ναι, το ποθώ,
But whatever that might, I long for it,
και καλώς νά ’ρθει το κακό
and I welcome whatever bad
που είν’ από σένα·
might be coming from you
θα γίνει υπέρτατο αγαθό,
It will be the ultimate virtue,
στα πόδια σου αν θα σωριαστώ
if I fall on your
τ’ αγαπημένα.
loving feet.