Translation of the song Elegeia ton louloudion artist Constantine P. Cavafy

Όσα λουλούδια υπάρχουν, το καλοκαίρι ανθίζουν.

As many flowers there are, they bloom in the summer.

Κι απ' όλα τα λουλούδια του κάμπου φαίνεται

And from all the flowers of the plain, youth

η νεότης πιο ωραία. Αλλά μαραίνεται

seems more beautiful. But it withers

γρήγορα, και σαν πάει δεν ξαναγένεται•

quickly, and when it dies, it doesn’t reborn;

η πασχαλι[αίς] με της δροσιάς τα δάκρυα την ραντίζουν.

the lilacs sprinkle it with the tears of coolness.

Όσα λουλούδια υπάρχουν, το καλοκαίρι ανθίζουν.

As many flowers there are, they bloom in the summer.

Αλλά τα ίδια μάτια δεν τα κυττάζουνε.

But the same eyes don’t look at them.

Και άλλα χέρια σ' άλλα στήθεια τα βάζουνε.

And they put other hands in other breasts.

Έρχοντ' οι ίδιοι μήνες, πλην ξένοι μοιάζουνε•

The same months come, but they seem strange;

τα πρόσωπα αλλάξαν και δεν τ' αναγνωρίζουν.

the faces have changed and they don’t recognize them.

Όσα λουλούδια υπάρχουν, το καλοκαίρι ανθίζουν.

As many flowers there are, they bloom in the summer.

Αλλά με την χαρά μας πάντα δεν μένουνε.

But they don’t stay always with our joy.

Αυτά οπού ευφραίνουν, αυτά πικραίνουνε•

These that delight, these ones grieve;

κ' επάνω εις τους τάφους, που κλαίμε, βγαίνουνε,

and over the tombs, that we cry, they come out,

καθώς τους γελαστούς μας τους κάμπους χρωματίζουν.

while they colour our smiling plains.

Πάλ' ήλθε καλοκαίρι κ' οι κάμποι όλοι ανθίζουν.

The summer came again and all the plains bloom.

Αλλ' απ' το παραθύρι δύσκολα φθάνεται.

But from the window it’s difficult to reach it.

Και το υαλί μικραίνει-μικραίνει, χάνεται.

And the glass it’s getting smaller and smaller and it gets lost.

Το πονεμένο μάτι θολώνει, πιάνεται.

The pained eye becomes hazy, it can be caught.

Βαρυά τα κουρασμένα πόδια, δεν μας στηρίζουν.

Heavy the tired legs, they don’t prop us.

Για μας δεν είναι φέτος που οι κάμποι όλοι ανθίζουν.

It’s not for us this year that all the plains bloom.

Λησμονημένου Αυγούστου κρίνοι μας στέφουνε,

Lilies of forgotten August crown us,

τ' αλλοτεινά μας χρόνια γοργά επιστρέφουνε,

our former years return fast,

σκιαίς αγαπημέναις γλυκά μας γνέφουνε

beloved shadows greet us sweetly

και την φτωχή μας την καρδιά γλυκά αποκοιμίζουν.

and they put to sleep sweetly our poor heart.