Πόσο σου πήγαιν’ η βροχή
How good the rain looked on you
κείνο το βράδυ του Γενάρη
that January night
κι έλεγες μέσα στην βοή:
and in all the clamor you were saying:
Κανένα μέλλον δεν μπορεί
“There is no future that is able
αυτό που ζούμε να μας πάρει
to take away what we are experiencing”
Τώρα ποζάρεις στο γυαλί
Now you are posing on the screen
σαν θεατρίνα στη σκηνή
like a theater actress on the stage
τι να σου λέω για το χθες
what can I tell you about yesterday
για τις καμένες μας Ιθάκες
about our burnt Ithakas
εσύ γυρεύεις παρτενέρ
now you are looking for a partner
για να σου δίνει τις ατάκες
that will be giving you the cues.
Πόσο σου πήγαινε το φως
How good the light looked on you
κείνο το χάραμα του τρόμου
that dawn of terror
κι έμοιαζες μες στα γέλια σου
and you looked in all your laughters
και στα χρυσά κουρέλια σου
and in your golden rags
φευγάτη Παναγιά του δρόμου
like a lost Virgin Mary of the streets
Τώρα ποζάρεις στο γυαλί
Now you are posing on the screen
σαν θεατρίνα στη σκηνή
like a theater actress on the stage
τι να σου λέω για το χθες
what can I tell you about yesterday
για τις καμένες μας Ιθάκες
about our burnt Ithakas
εσύ γυρεύεις παρτενέρ
now you are looking for a partner
για να σου δίνει τις ατάκες
that will be giving you the cues.