Χορό της νύχτας ὦ φῶτα ἠχηρὰ
Joy of night, oh sonorous lights,
θαυμάσιο βράδυ
marvelous evening
ὁ ἔγχρωμος θόρυβος τῆς πόλεως
the colored noise of the city
τὴ μοναξιά μου διαιροῦσε πότε κίτρινη
divided up my loneliness, sometimes yellow,
πορτοκαλένια κυανὴ καὶ τώρα κόκκινη
orange, blue, and now red
βάφοντας πράσινο τὸ περπάτημα.
dyeing my gait pure green.
Εἶχε λευκὰ σημάδια ἡ ἀγάπη.
Love had white marks.
Στόπ. Ἐπιστροφή.
Stop. Rewind.
Εἶχε λευκὰ σημάδια τοῦ κόσμου ἡ ταραχή.
The turmoil bore the white marks of the world.
Τὰ νέφη ἀόρατα.
The clouds invisible.
Στὶς ἐρημιὲς τοῦ φεγγαριοῦ μέσ᾿ στὰ κλήματα
The angel radiates like marble
μαρμαίρει ὁ ἄγγελος ἐνῶ
in the deserts of the moon, in the honeysuckle white
γελιέται ὁ θάνατος καὶ ἡ νύχτα
death is duped and the night
διασκεδάζει μὲ διάττοντες.
is amused with shooting stars.
Ὁ χρόνος πλησιάζει τὰ ὁράματα
Time approaches visions
Ἔπρεπε νὰ βυθίσω περισσότερο
I should have further submerged
τὴ θλίψη μέσα στὴν ψυχή μου.
the grief within my soul.
Στολίζει τὴν ἔκταση ὁ γρύλος.
The cricket ornaments expanses.
Ἡ νύχτα κατεβαίνει τὴ σκάλα τοῦ σκοταδιοῦ
The night comes down the stairway of darkness
κάθεται στὸν ἔρωτα τῆς Μαίρης.
sits on the passion of Mary.
Ἔρημες ἀναπνέουν στοὺς κήπους οἱ προτομὲς
All alone the busts breathe in the gardens.
Στόπ. Ὅλα σβήνονται.
Stop. Everything is erased.
Θέλω νὰ βγῶ ἀπ᾿ τὶς λέξεις
I want to escape from words.
Ν᾿ ἀκούω καλύτερα στὸ ἀπέναντι μπαλκόνι
Better it would be to listen to what on the next balcony
τί λένε οἱ δυὸ μόνιμες γριὲς
two perennial old ladies are saying;
ποὺ κάθονται μὲ τὶς ὦρες.
sitting there by the hour.