Translation of the song Oda artist Edip Cansever

Gün günden odamın şeklini alıyorum

I take the shape of my room day by day

İşliyorum bu iniltili varlığı yeniden

I process this moaning presence, again

Kimbilir, duyuyorum yazgısını belki de

Who knows, maybe I hear the destiny

Kuru bir dal parçasını içinden yiye yiye

By eating a dry branch piece

Dal olan bir böceğin

A bug with a branch

O garip yazgısını

That strange destiny

Ne ölüme benzer ne ölümsüzlüğe.

Neither like death nor immortality.