Μια χαραμάδα απ΄ το παντζούρι λίγο φως
A fissure from the shutter a little bit light
κι ένα παράθυρο που χρόνια έχει ν΄ ανοίξει
And a window which haven’t opend for years
νιώθω το τέλος και ο πόνος δυνατός
I feel the end and the pain is strong
σαν μια σελίδα που δε λέει να γυρίσει
Like a page which cannot change
Θέλω να βγω απ΄ τ΄ αδιέξοδο αυτό θέλω να βγω
I want to go out
μα τους ανθρώπους τους φοβάμαι κι είναι αλήθεια
From this deadlock
την εγκατάλειψη τη γνώρισα τη ζω
I want to go out
τη μοναξιά μου τη ζωγράφισα στα στήθια
But I’m afraid of people
Με αναμνήσεις και με όνειρα μπορεί
I want to go out
να `χω γεμίσει το δωμάτιο που μένω
From this deadlock
τη μοναξιά κι αν δεν τη νίκησε κανείς
I want to go out
εγώ είμαι εδώ και να θυμάσαι περιμένω
But I’m afraid of people
Θέλω να βγω απ΄ τ΄ αδιέξοδο αυτό θέλω να βγω
With memories and with dreams maybe
μα τους ανθρώπους τους φοβάμαι κι είναι αλήθεια
I have filled the room that I live
την εγκατάλειψη τη γνώρισα τη ζω
And even if none has defeated loneliness
τη μοναξιά μου τη ζωγράφισα στα στήθια
I’m here and to remember that I’m waiting