Ουρανέ, όχι δεν θα πω το ναι
Dearest sky, never will I tell you aye
Ουρανέ, φίλε μακρινέ
dearest sky, distant friend of mine
Πώς να δεχτώ άλλης αγκαλιάς τη στοργή
oh how can I in some other arms' comfort lie
Πώς να δεχτώ, μάνα μου είν’ η γη
oh how can I, mother earth decline
Πώς ν’ αρνηθώ της ζωής το φως το ξανθό
oh how can I the life's fair bright light to deny
Αχ, ουρανέ, πόνε μακρινέ
ah dearest sky, distant pain of mine
Κάθε δειλινό
Every sundown I
κοιτώ τον ουρανό,
will gaze up high
τον γαλανό
in the blue sky
κι ακούω μια φωνή,
and I hear a yell,
καμπάνα γιορτινή,
a rejoicing bell,
να με παρακινεί
urging me to dwell
Κάθε Κυριακή,
Each Sunday it's a blare,
μου λέει να πάω εκεί,
it tells me to go there,
εκεί, εκεί
out there. to where
που χτίζουνε φωλιά
the nest of the unheards
αλλόκοτα πουλιά,
the most peculiar birds
στου ήλιου τα σκαλιά
the porch of sun begirds
Κάθε δειλινό
Every sundown I
κοιτώ τον ουρανό,
will gaze up high
τον γαλανό
in the blue sky
και μια φωνή τρελή,
a crazy voice midair
σαν χάδι κι απειλή
both caress and dare
κοντά της με καλεί
calling me near her
Κάθε Κυριακή
Each Sunday it's a blare,
μου λέει να πάω εκεί,
it tells me to go there,
εκεί, εκεί
out there. to where
μου τάζει ωκεανούς,
it promises vast seas
κομήτες φωτεινούς
bright comets that will seize
και ό,τι βάζει ο νους
and anything I please