Τον εαυτό του παιδί απ' το χέρι κρατάει
Himself as a child, holds by the hand
στα ίδια μέρη κι απόψε η ζωή θα τους πάει.
tonight once again, life will take them to the same places
θα περάσουν ξανά απ' της μνήμης τα σπίτια
they will, again, stroll by the houses of memories
από θάλασσες άδειες, απ' του φόβου τα δίχτυα
over empty seas and through the fishnet of fear
Θα σταθούνε μαζί και θα δουν να περνάνε
Together they will stand and watch going by
σαν ποτάμια οι στιγμές που ποτέ δε γυρνάνε
like a river, the moments, that never return
και τα πρόσωπα που έγιναν δρόμοι κι αιώνες
and the faces that turned into pathways and ages
και τα όνειρα που έσκαψαν μες στα χρόνια κρυψώνες
and the dreams that dig their hiding places through the years
Όταν ήμουν παιδί είχα βρει έναν κήπο
When I was a child I had found a garden
για να κρύβομαι εκεί απ' τη ζωή όταν λείπω
to hide therein when I am absent from life
όταν ήμουν παιδί είχα κρύψει έναν ήλιο
When I was a child I had hidden a sun
να 'χει ο δρόμος μου φως κι η σιωπή μου έναν φίλο
to light up my path and give to my silence a pal
Τον εαυτό του παιδί απ' το χέρι θα πιάσει
Himself as a child, will hold by the hand
σαν γυαλί μια στιγμή θα ραγίσει, θα σπάσει
like glass, a moment will crack and shatter
θα χωρίσουν μετά κι ο καθένας θα πάει
they will separate and then each one
σ' έναν κόσμο μισό που τους δυο δεν χωράει.
will return to a world incapable of holding them both
Όταν ήμουν παιδί είχα βρει έναν κήπο
When I was a child I had found a garden
για να κρύβομαι εκεί απ' τη ζωή όταν λείπω
to hide therein when I am absent from life
όταν ήμουν παιδί είχα κρύψει έναν ήλιο
When I was a child I had hidden a sun
να 'χει ο δρόμος μου φως κι η σιωπή μου έναν φίλο
to light up my path and give to my silence a pal