Translation of the song چون می‌روی، بی من مرو artist Rumi

دزدیده چون جان می‌روی اندر میان جان من

Stealthily as the soul, you are going in the midst of my soul;

سرو خرامان منی، ای رونق بستان من

O luster of my garden, you are my gracefully moving cypress

چون می‌روی، بی‌من مرو، ای جان جان بی‌تن مرو

When you go, go not without me; soul of my soul, go not without my body,

وز چشم من بیرون مشو، ای شعله تابان من

And depart not out of my sight, O my blazing torch.

هفت آسمان را بردرم وز هفت دریا بگذرم

I tear up the seven heavens and pass beyond the seven seas,

چون دلبرانه بنگری در جان سرگردان من

Ehen lovingly you gaze into my giddy soul.

تا آمدی اندر برم شد کفر و ایمان چاکرم

Since you came into my bosom, infidelity and faith are my servitors,

ای دیدن تو دین من، وی روی تو ایمان من

O you whose vision is my religion, whose face is my faith.

بی‌پا‌و‌سر کردی مرا، بی‌خواب‌و‌خور کردی مرا

You have made me headless and footless, you have made me sleepless and foodless;

سرمست و خندان اندرآ، ای یوسف کنعان من

Enter drunken and laughing, O my Joseph of Canaan.

از لطف تو چو جان شدم وز خویشتن پنهان شدم

Through your grace I have become soul-like and have become hidden from myself,

ای هست تو پنهان شده در هستی پنهان من

O you whose being has become hidden in my hidden being.

گل جامه در از دست تو، ای چشم نرگس مست تو

The rose rends its garment because of you, O you with whom the narcissus’ eye is intoxicated,

ای شاخ‌ها آبست تو، ای باغ بی‌پایان من

Of whom the branches are pregnant, O you my infinite garden.

یک لحظه داغم می‌کشی، یک دم به باغم می‌کشی

One moment you brand me, the next you draw me into the garden;

پیش چراغم می‌کشی تا وا شود چشمان من

You draw me before the lamp so that my eyes may be opened.

ای جان پیش از جان‌ها، وی کان پیش از کان‌ها

O soul before all souls, O mine before all mines,

ای آن پیش از آن‌ها، ای آن من ای آن من

O moment before all moments, O my very own, O my very own!

منزلگه ما خاک نی گر تن بریزد باک نی

Our resting place is not earth; though the body crumbles, it matters not.

اندیشه‌ام افلاک نی، ای وصل تو کیوان من

My thought is not the skies, O you, union with whom is my heaven.

مر اهل کشتی را لحد در بحر باشد تا ابد

The grave of mariners is the sea forevermore;

در آب حیوان مرگ کو، ای بحر من عمان من

In the water of life where is death, O you, my Sea, my Ocean?

ای بوی تو در آه من، وی آه تو همراه من

O you whose scent is in my sigh, whose sigh is my fellow traveler,

بر بوی شاهنشاه من شد رنگ و بو حیران من

In the hope of my Emperor color and scent have become distraught with me.

جانم چو ذره در هوا چون شد ز هر ثقلی جدا

My soul, since like a mote in the air it has become separated from all heaviness,

بی‌تو چرا باشد چرا ای اصل چارارکان من

Why should it be without you, O origin of my four elements?

ای شه صلاح‌الدین من، ره‌دان من، ره‌بین من

O my king Ṣalāh al-Dīn, you who know my way and see my way,

ای فارغ از تمکین من، ای برتر از امکان من

you who are free of concern with my little dignity, loftier than my potentiality.